Home Ontdek Hamburg Het zou kunnen dat ik een cultuurbarbaar ben

Het zou kunnen dat ik een cultuurbarbaar ben

door Fem
Gepubliceerd: Bijgewerkt op

Ja, wie weet ben ik een cultuurbarbaar.

Dat zit zo, ik was laatst op het Kurzfilm Festival. Ik heb daar 10 films uit de serie No Budget Hotel gezien, dat wil zeggen, 10 films die, je raadt het al, zonder budget gemaakt zijn. Het was ongeveer 150 graden in de zaal (buiten zo’n 30), maar ik had een buitengewoon aangename fauteuil tot mijn beschikking. Dat was dus heel prima. Ik kan je ook zeggen dat er filmtechnisch nog heel wat mogelijk is zonder budget.

De eerste film deed me echter bijna de zaal uit rennen. Bij de tweede viel ik bijna in slaap en begon ik me ernstig zorgen te maken dat ik 1) wellicht gewoon te dom ben voor dit soort artistieke uitingen of 2) gewoon een cultuurbarbaar ben of 3) dat ik simpelweg alcohol zou moeten nuttigen om het te begrijpen (dat laatste waarschijnlijk niet, want met alcohol in mijn systeem is mijn tolerantiegrens voor Nonsens, Geneuzel en Andere Ongein nog lager dan normaal).

Ik heb namelijk best wel een hekel aan dingen die volkomen knots zijn, iedere vorm van realiteitszin te boven gaan en in mijn beleving een belediging voor mijn intelligentie zijn. Dat kun je dan weer niet zeggen omdat het “kunst”, “artistiek” en ook nog “diepzinnig” is. Ze waren niet alle 10 slecht, overigens. Maar de eerste was wel dusdanig tenenkrommend dat ik mijn programmaboekje vol begon te pennen met commentaar. De lettercombinatie “wtf” kwam veelvuldig voor in mijn notities.

Tijdens deze editie van het Kurzfilmfestival zag ik de volgende tien films:

1. Polyphrenia Continuum

Dit is zoals ik me een psychose voorstel. Volkomen geschuffeld.  Gevoel voor drama is mij niet vreemd, maar het voelde zo: 15 minuten van mijn leven weg, die ik niet meer terug krijg. De beschrijving in het programma (zie foto) is rijkelijk optimistisch, aangezien de film überhaupt geen focus heeft en alleen maar hysterische beelden van bloed, hersenen, idioterie en mensen die met sigaren overal gaten in branden op je netvlies af slingert. Het interview met de maker na afloop maakte het niet veel beter, of liever, helemaal niet beter. Een film die uitsluitend ontstaan kan zijn na gebruik van allerhande psychedelica.

Kurzfilm Festival Hamburg 2014 - Fem op reis

Ja, ik kan mijn eigen handschrift af en toe ook niet lezen…

2. Aula Magna

Juist. Note to self: als ik ooit nog eens op het idee kom om een time lapse video te maken van mijn huis of mijn uitzicht omdat dat zo mooi is: niet doen. Is niet interessant. Ik keek  minutenlang naar beelden van een raam en schaduwen op de vloer. Op de achtergrond waren restaurantgeluiden (?) te horen.

3. Joghurt mit Wachs

Hoera, deze film was geestig en leuk gemaakt. Het is een gortdroge vertelling over het leven in communistisch Boekarest in de jaren ’80, waarin, heel simpel, yoghurt en kaarsvet een grote rol spelen. Ook de maker van deze film, Gabriel Tempea, had zowaar zinnige en interessante dingen te melden.

4. Nachnacht

Nachnacht is gebaseerd op een gedicht en stelt een soort droom voor. Eerder een nachtmerrie als je het mij vraagt. Het programmaboekje vermeldt: “In between blossoming and decay the film briefly touches on dream images without defining a dreamer. Symbolic artefacts generate a sequence of discomfort.” Dit is natuurlijk ook je reinste lullekoek, maar dat van dat ongemak, dat klopt.

De beelden deden me erg denken aan de film Io non ho paura, wat ik ook al een kutfilm vond, alleen dan met veel zwart/grijstinten in plaats van geel en blauw. Op zich pasten de bizarre overgangen van beelden en geluiden wel in het droomidee, maar ik heb geen enkele behoefte om naar aanleiding van deze film + de uitleg van de maker op zoek te gaan naar het gedicht waarop de maker de film gebaseerd heeft.

5. Hätäkutsu / Emergency calls

De emergency calls uit deze film zijn opnames van echte Finse 112-gesprekken. De beelden lijken er aanvankelijk wat willekeurig bij geplakt te zijn, maar uiteindelijk vormt het een mooi passend geheel en ben ik benieuwd naar hoe het verder gaat. We horen de noodkreet van de zinkende MS Estonia, een angstige leraar die zich tijdens een school shooting in een klaslokaal opgesloten heeft met zijn leerlingen, een man die live aan de telefoon vader van een tweeling wordt, een man die door zijn vrouw in elkaar geslagen wordt en verschillende mensen die zich melden over een gigantische kettingbotsing op de snelweg.

Een van de makers van deze film was ook in de zaal en vertelde zowaar een coherent en niet door paddo’s gedreven verhaal. Hij legde bijvoorbeeld uit hoe hij met behulp van de belichting (een beetje eerie, heel neutraal en toch menselijk) heeft willen laten zien dat 112-medewerkers ook maar mensen zijn.

6. Avant la nuit

Deze beschreef mijn buurvrouw B. als “völlig sinnbefreit”. Ik sluit me daarbij aan. We zien het vallen van de avond op het terrein van een Brusselse gevangenis. Er worden nummers omgeroepen. We zien blaadjes. We kijken door de struiken. Soms zien we een stukje Brussel. Ik zal het wel niet begrepen hebben.

7. Seventh submarine

“A film that mines (as in mining) the disjointed and fragmented minds of gifted quiz kids who are never given the chance to answer the question … ‘What reptile is a natural submarine?'”

Disjointed, zeker. Epileptisch. Of epileptieveroorzakend. De maker probeerde na afloop nog te doen alsof het allemaal heel diepzinnig was wat hij deed met de volkomen hysterische beelden, maar ik kon het daar niet mee eens zijn.

8. Exland

We zien mistige berglandschappen, met daarin een (of meerdere?) verlaten pretpark(en). Het beeld is duister en onheilspellend, net als de muziek. Ik kan niet zien waar het heen gaat, maar ben geïntrigeerd en kan wel iets met de eenzame en verontrustende beelden.

Totdat de bergen beginnen in te storten en er een frambozentsunami volgt.

Echt waar, er verschijnt zelfs een boodschap op een neonscherm “Raspberry Disaster”. Het programmaboekje zegt: “A mysterious, colourful tsuniami appears, flooding the majestic landscape underneath it”. I beg to differ, helaas. Werkelijk, het begon zo aardig.

9. Electric Soul

Briljant. Ik vond de beschrijving in het programma wat zorgwekkend (“An electrifying view to a buzzing metropolis”), maar dat bleek loos alarm.

Joni Männistö heeft van allerlei computeronderdelen en andere hardware de stad Seoul nagebouwd. Op een elektrisch muziekje laat de film een dag in Seoul zien.

Ik kan het niet beter omschrijven dan dit, maar neem van mij aan dat dit een ontzettend goede animatie is. Meer over Joni Männistö en zijn werk vind je hier: Animation – Joni Männistö.

De interviewster stelde hem na afloop debiele vragen, dat helaas wel. (Ik was sowieso niet zo onder de indruk van haar interviewstijl, maar dat kan ook te maken hebben dat zij vooral gecharmeerd was van de “experimentele” films en ik niet.)

10. Goodbye

“Using split-screen technique and alternating forward and reverse, this music video made of found footage creates a constantly flowing sequence of movement based on bodily touches and the resultant gestures. The most different states of emotion are elegantly related to one another in barely 3 minutes.”

Aldus het programmaboekje, waarvan de Engelse tekst inderdaad niet bepaald door een taalvirtuoos geschreven is… Maar goed. De muziek is mooi, de fragmenten uit oude zwart-films zijn ook best aardig om naar te kijken, maar het doel van het geheel ontgaat me enigszins.

Al met al wat mij betreft dus niet echt een doorslaand succes, maar ik heb toch nog drie goede films gezien en een film die aardig begon. Volgende keer voor aanvang het programmaboekje maar iets beter bestuderen…

Wist je trouwens dat Hamburg maar liefst 9 verschillende filmfestivals heeft? Je vindt ze in de evenementenkalender!

Hamburg heeft meer festivals!

Heb je zin om Hamburg te ontdekken, dan helpt deze pagina je op weg om je reis te plannen. Met de trein ben je er in een paar uur! Bekijk ook deze artikelen voor nog meer inspiratie:

Heb je deze artikelen al gelezen?

2 reacties

Leonieke 11 juni 2014 - 14:56

Och, och, och, wat een jammere films!
Blij dat er ook nog wat leuks/knaps tussenzat!

Antwoorden
Fem 11 juni 2014 - 15:15

Jammer is het sleutelwoord ja… maar de 3,5 leuke films waren de moeite wel waard. Plus de stoel zat heel lekker, ook al was het 100 graden.

Antwoorden

Laat een reactie achter

Standort Hamburg is de enige Nederlandstalige blog die helemaal om Hamburg draait. Dé plek dus om tips te vinden voor je stedentrip Hamburg!

© 2012-2023 Standort Hamburg / femina docta. Alle rechten voorbehouden.  

Standort Hamburg gebruikt cookies om de site goed te laten draaien. OK Cookiebeleid