Murals in de Beelitz Heilstätten + nog wat geschiedenis

Naast de – excusez le mot – übergeile architectuur zijn de Beelitz Heilstätten ook zeer de moeite waard vanwege de vele murals die er in de loop der jaren op de muur gekalkt zijn. Een selectie van deze murals vind je hier.

Ook dook ik nog wat verder in de (recente) geschiedenis van de Beelitz Heilstätten en zijn patiënten en bezoekers, dus terwijl we naar de murals kijken, vertel ik je wat voor kleurrijke figuren de Beelitz Heilstätten hebben aangetrokken.

Beroemde patiënten in de Beelitz Heilstätten

Hitler

De Heilstätten worden ook wel ‘Hitlers Sanatorium’ genoemd, hetgeen mij toch wat overdreven lijkt, daar hij slechts een week of 7 in 1916, toen hij toch nog een behoorlijke nobody was, in de kliniek verbleef. (Om de herstellen van een beenwond, dus ook niets verschrikkelijk spannends.)

Hitler recenseert zijn verblijf in Beelitz later in Mein Kampf, en beklaagt zich daarin dat de moed en mannelijkheid van soldaten hier belachelijk wordt gemaakt en al die luxe maar watjes creëert die in hun eigen zwakte en lafheid rondwentelen.

Honecker

In 1990 was Erich Honecker onder de laatste patiënten van het ziekenhuis. Hoe hij zijn verblijf beoordeelde is onbekend, maar hij zal ongetwijfeld lovender geweest zijn dan Hitler, daar zijn slechte gezondheid en zijn verblijf in Beelitz hem uiteindelijk hielpen om onder vervolging uit te komen en naar Chili te verkassen.

Deze kunstenaar – BOP? Blor? Blop? Schrijf toch duidelijk, man – maakt echt gave dingen, de beste murals in de Beelitz Heilstätten, als je het mij vraagt: klassiek en surrealistisch tegelijk.
Je vindt zijn werk (grotendeels) op de eerste verdieping van het mannenpaviljoen. 

Ook geesten namen er hun intrek

Dit viel te verwachten, natuurlijk: voormalig, verlaten ziekenhuis + locatie waar naar het schijnt in de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s en ook daarna nog door de Russen medische experimenten werden uitgevoerd = trekpleister voor allerhande raro’s die geesten menen waar te nemen. Denk hierbij aan temperatuurverschillen in de panden, zelf dichtslaande deuren, gegil en geestverschijningen, en uiteraard het op de een of andere manier altijd weer opduikende gillende meisje in wit nachthemd.

Spuktourismus is hier een ding…

Voor zogenaamde ‘horrorparties’ is het complex ook een geliefde locatie – je moet er maar zin in hebben.

De Condomat bij het station lijkt overigens niet geheel zonder reden daar te staan: voor stiekeme vluggertjes vinden ook velen hun weg naar de Heilstätten. Je weet wel, de erotiserende macht van schimmel en verval.Whatever makes you tick, zullen we maar denken…

En ook gewone engerds

Beelitz trok tussen 1989 en 1991 ook een necrofiele seriemoordenaar aan, en in 2008 nog een necrofiele hobby-fetisj-fotograaf die later in de rechtszaal beweerde dat zijn slachtoffer ‘per ongeluk’ was overleden bij een mislukt seksspelletje. Ik wil het niet weten…

Held op sokken, dat ben ik dus

Tsja, dat ben ik, de held op sokken, of Pantoffelheld op z’n Duits (mooi toch?).

Voor onderstaande drie vrolijke schilderingen proefde ik een beetje van het ‘ware urbexen‘ en concludeerde ik dat dat niets voor mij is (want eng). Deze kunstwerkjes bevinden zich in gebouw C8 (zie plattegrond onderaan deze post). Het is open je mag er van Go2Know naartoe – althans, dat neem ik aan.

Er was één gebouw dat voor de deelnemers van Go2Know wel toegankelijk was, maar dat waarschijnlijk niet bijzonder interessant zou zijn omdat het echt in zeer slechte staat verkeert. Ik heb niet helemaal meegekregen welk gebouw dat was (want ongeduldig om het centrale badhuis in te gaan), maar geloof dat het C8 moet zijn.

Deze werkjes zijn wel geestig (no pun intended), maar het gebouw staat echt op instorten, compleet met enge gaten in de vloer en een kapotte trap. Heel senang voelde ik mij daar niet, maar ik ben dan ook uw persoonlijke Pantoffelheld, en ook best gespecialiseerd in het snelfotograferen – zie ook deze post over het German Military Underground Hospital op Guernsey.

Creatieve street artists komen er gelukkig ook

Beelitz trekt gelukkig niet alleen raro’s aan. Fotografen worden – geheel terecht – erg gelukkig van het ziekenhuiscomplex, graffitikunstenaars leven zich er uit, en ook cineasten vallen voor de griezelige charme van de gebouwen. En Spatie-Nazi’s, die komen er ook, en die corrigeren dan de teksten van anderen op de muren:

In de Beelitz Heilstätten is voor iedereen plek. Ook voor de Spatie-Nazi.

En voor beginnende artiesten die wat willen oefenen.

En ook voor filosofen…

Meer over urbexen en street art

Zie ook mijn eerste post over mijn bezoek aan Beelitz: 50 tinten behang: de Beelitz Heilstätten.
In Hamburg hebben we helaas niet echt van dit soort fraaie verlaten locaties, maar street art hebben we des te meer. Daarover lees je meer in de blog Street art spotten in Hamburg.
Andere urbexlocaties in Duitsland verzamelde ik hier: Urbexen voor helden en watjes: Urbex hotspots in Duitsland.

Meer spooky verhalen en geschiedenis van de klinieken

De website die Beelitz Heilstätten – der Brandenburger Zauberberg is weliswaar schier onleesbaar door de lelijke opmaak en wit-op-zwarte teksten (aber wirklich, waarom, waaróm?) maar staat vol met spannende info.

Plattegrond Beelitz Heilstätten

Deze plattegrond geeft een goed overzicht van het complex en de functies van de gebouwen. De murals heb ik gefotografeerd in gebouwen 2, 3 en 5 in sectie C, en een paar in gebouw C8, dat wel open is, maar dat echt in zulke slechte staat verkeert dat je goed moet oppassen.

(klik op de foto voor vergroting)