Home Duitse steden #storytime: doodsangst in de koepel van het Neues Rathaus Hannover

#storytime: doodsangst in de koepel van het Neues Rathaus Hannover

door Fem
Gepubliceerd: Bijgewerkt op

Ik heb ontzettende hoogtevrees, maar soms voel ik me genoodzaakt de dappere dodo uit te hangen. Dan beklim ik bijvoorbeeld de koepel van het Neues Rathaus van Hannover en klodder dan naderhand, met nog bevende knietjes, notities die ik dan twee jaar later weer terugvind.

En dan krijg je dit soort verslagen van een bezoek aan de koepel van het Neues Rathaus Hannover. Alles voor de wetenschap, hè.

Toen ik de koepel van het Neues Rathaus Hannover beklom | Standort Hamburg

Daar bij die pijl was ik dus – like for real! (Echt, ik heb enorme hoogtevrees. ENORME hoogtevrees. Geef me applaus.)

“Don’t worry, it’s quite safe”

“Don’t worry, it’s quite safe.”

Well, als je dit hoort, dan ben je basically gewoon fucked, laten we wel wezen. Helemaal als je al in de enge lift staat.

Want dan weet je: 1) de spreker heeft geen hoogtevrees en weet überhaupt niet wat dat is en 2) dit was geen goed idee.

Eigenlijk had ik daar ook al meerdere aanwijzingen voor; ik kon bijvoorbeeld ook de trap naar het uitkijkplatform al niet vinden, en o, ja, je kunt je ook afvragen wat iemand die hoogtevrees heeft op een huishoudtrapje überhaupt bezielt om de koepel van het Neues Rathaus in Hannover te willen bestijgen.

Een legitieme vraag, ja. Ik wilde ook eigenlijk niet. Maar ik had het kaartje cadeau gekregen en was voor een opdracht op pad. “Het is prachtig”, werd me gezegd, “je vergeet onmiddellijk je hoogtevrees”, zeiden ze.

Ook hier hadden alarmbellen moeten rinkelen: dit is een slecht idee.

Duizelingwekkende hoogten in het Neues Rathaus van Hannover | Standort Hamburg

Ik wil niet, maar ga toch.

Er mogen maar 5 mensen in een liftje dat overduidelijk gebouwd is voor kinderen zo klein. Het plafond van de lift is van glas. De vloer ook. VAN GLAS! De FUCKING VLOER IS VAN GLAS! (Redenen #101 en #102 in de categorie Doe Het Niet.)

“Don’t worry, it’s quite safe.” Quite safe ook nog, hè, niet ‘very safe’. Dit subtiele verschil lijkt de Engelsen met wie ik in het liftje geprakt sta te ontgaan.

Quite safe, mijn hoela, de lift is van glas, het is doodeng en het moest er godbetert nog bij komen dat het onveilig was. Ik trok een beetje wit weg.

“Are you OK?”
Nee, ik ben helemaal niet OK, you twat, ik sterf een duizend doden hier.

Er is dan altijd wel een grapjurk die informatie vraagt die ik in geen geval wil weten tijdens zo’n onderneming. Je kunt erop wachten… 3-2-1…

En ja hoor, daar komt hij: “How high is it?” (De koepel zelf telt 42 m – dat klinkt niet zo hoog, maar dat is het wel -, het geheel 97 m en 73 cm.)

Omdat de koepel een koepel is, loopt hij rond, en loopt dus ook de baan van de lift in een curve. Ik vind dit allerminst geruststellend.

Een van de Engelsen loopt met krukken, iets waar ik ook niks mee kan in zo’n setting, omdat ik me dan zelf al invalide genoeg voel. Ik moet degene zijn die het eerst gered wordt! Maar goed. De krukken zijn aanleiding voor de liftbegeleider om te vragen “You do know that there are stairs up there as well, right?”

Ohgodindehemel en gristustepaard. Een trap. Ik moet ook nog een trap op. En in zo’n domkoepel kun je er vergif op innemen dat dat een wenteltrap is. En wenteltrappen, die zijn per definitie ontworpen door de duivel zelf.

Die keer dat ik de koepel van het Neues Rathaus in Hannover besteeg | Standort Hamburg

Uitzicht over Hannover vanaf de koepel in het Rathaus | Standort Hamburg

Dit lijkt me wel genoeg

Natuurlijk is een wenteltrap. Duh! En wel eentje me twee etages. Ofwel: twee trappen. De dame met krukken zegt na de eerste trap: “This is enough for me”. Ik kan het alleen maar met haar eens zijn.

Je kunt rondom lopen. Kun je doen, ja. Als je levensmoe bent. Uh-huh. Quite safe, weet je nog?

Maar daar gaat het dus niet om bij hoogtevrees.

Het gaat erom dat het smal is, en vooral ook heel erg hoog. Heel erg fucking hoog.

Dat lijkt allerdings niemand te deren, er lopen kinderen rond te darren en elkaar aan de kant te drukken op de smalle richel dat het een aard heeft. Verliefde paartjes hangen romantisch over de reling alsof ze niet oog in oog staan met de dood.

Ik sta zelf op het punt om mijn mammie te gaan roepen, maar moet foto’s nemen, want ik ben aan het werk. Dus dat doe ik, met ware doodsverachting. Aan deze fotoi is overigens niet te zien dat ik mijn camera met witte knokkels omklem en de meeste energie kwijt ben aan overeind blijven. (Moeha! Triomf!)

En ook niet dat ik tegen de binnenste muur gedrukt sta, trouwens. (Er zijn twee ringen waar je op kunt lopen, en je dacht toch zeker niet dat ik me op de buitenste ring begeef?!)

Het uitzicht over Hannover is mooi, ja. Maar is het een bijna-dood-ervaring waard, nee, bepaald niet. En vergeet ik mijn hoogtevrees onmiddellijk, nee, zeker ook niet…

Naar beneden!

Na de foto’s wil ik alleen nog maar terug naar beneden, maar dat kan niet.

Er is namelijk maar één lift. Dat kutding van glas dus. Daar mogen ook op de terugweg maar 5 mensen in, en hij moet ook mensen beneden ophalen die om mij godsonduidelijke redenen naar boven willen. De lift is nu beneden, en voor mij staan zeker 10 mensen.

Er moet dus gewacht worden. In een klein koepeltje. Waar je niet weg kunt. Een of ander geinponem heeft boven de lift geschreven “Tretet ein und lasst alle Hoffnung fahren“.

Dat heb ik al geruime tijd geleden gedaan!

Er is een nooduitgang, dat is een trap. En op deze locatie weet je: dat is óók een wenteltrap, dus als er nood aan de m/v is, spring ik waarschijnlijk nog liever naar beneden.

Gelukkig hangt er ook een telefoon. Uit het jaar kruik, maar toch geruststellend. Ik ben oud genoeg om in geval van nood ook een draaischijftelefoon te bedienen.

Maar ik dwaal af. Ik moet een eeuwigheid wachten en in die eeuwigheid ben ik er serieus van overtuigd dat de toren beweegt. Ik ben nu binnen, er zijn geen enge richels meer naast me, maar ik ben nog steeds heel hoog, en dat weet ik, mij houd je heus niet zomaar voor het lapje.

Blijk ik ook nog claustrofobisch. Na, toll.

Als er eindelijk een mogelijkheid is om de lift in te gaan, manoeuvreer ik me snel door wat voelt als een haag van mensen. Moet.Weg.NU.

Anderhalve minuut later sta ik beneden. Met spaghettiknieetjes en overgeefdrang, maar nog in leven.

Fluks ga ik op zoek naar een terras en een groot glas witte wijn.

Uitzicht over Hannover vanaf het Rathaus

Afijn: Neues Rathaus Hannover, moet jij ook?

Nou, ik ben dus geneigd om te zeggen: Hell No. Maar ben je zelf nou wél een echte avonturier met stalen zenuwen en denk je, die koepel, dat lijkt me wel wat? Dan kun je voor € 4 de koepel bestijgen en de dood in de ogen kijken. De organisatie van het Neues Rathaus Hannover vindt overigens dat dit een UNIEKE ervaring is die je je niet moet laten ontgaan, want kennelijk is deze gare koepellift de enige in zijn soort. Op de hele wereld.

Blijf je net als ik liever met beide benen op de grond staan: het paleisachtige stadhuis (1901-1913) zelf is ook zeker de moeite waard en kun je gratis bezoeken. Bovendien kun je in het café aan de koffie met uitzicht op het Maschpark.

Neues Rathaus, Trammplatz 2

Neues Rathaus in Hannover

Meer lezen over Hannover:

Heb je deze artikelen al gelezen?

4 reacties

Eva 13 april 2018 - 20:14

Kleine troost: het is wel heel mooi én allemaal goed gegaan 😉

Antwoorden
Fem 14 april 2018 - 10:29

Ik doe het in elk geval geen tweede keer 🙂

Antwoorden
Pedro 15 april 2018 - 10:33

Kun je dat ook weer van je ‘Things-(not)-to-do-lijstje afvinken.
Ik ben trots op je 🙂
Om eerlijk te zijn… ik heb ook problemen met (grote) hoogtes, maar het uitzicht haalt me meestal over om toch iets te beklimmen.

Antwoorden
Fem 20 april 2018 - 07:06

Dankjewel 🙂 Ik laat me vaak dus ook overhalen, maar heb er vrijwel altijd spijt van als ik met knikkende knietjes en hartkloppingen tegen de achterste wand gedrukt sta 😉 Maar ik ben nog best tevreden over de foto’s, dus ach…

Antwoorden

Laat een reactie achter

Standort Hamburg is de enige Nederlandstalige blog die helemaal om Hamburg draait. Dé plek dus om tips te vinden voor je stedentrip Hamburg!

© 2012-2023 Standort Hamburg / femina docta. Alle rechten voorbehouden.  

Standort Hamburg gebruikt cookies om de site goed te laten draaien. OK Cookiebeleid