Oma, op verjaardag van mijn moeder: “Ben je weer lekker thuis, Fem?”
Fem: “Nee, daar ga ik vanavond weer naartoe.”
Met stip op 1 staan de vragen “wtf doe je überhaupt in Hamburg?” en “Waarom Hamburg?”, op de voet gevolgd door de nummer 2: “Hoe lang blijf je nog in Hamburg?”, “Wanneer kom je weer naar huis?” en varianten daarop. Ik begrijp die vraag eerlijk gezegd niet zo goed. Ik bén al thuis! Ik woon hier.
Leiden
Ik heb 13 jaar in Leiden gewoond – blijven plakken na de studie, je kent het wel. De eerste jaren (!) in Leiden vond ik verschrikkelijk. Ik huurde een klein kamertje met twee wc-raampjes en schuine wanden in de Pelikaanhof en deelde wc/keuken/douche met twee ranzige huisgenoten die van mening waren dat het legen van bijvoorbeeld de prullenbak een zeer überbewertete activiteit was. Met de stad had ik niks. Toegegeven, het was beter dan het gat-in-de-grond in Noord-Holland waar ik opgroeide, maar ik voelde me er niet thuis.
Een betere kamer met fijnere huisgenoten (en later een appartement zonder huisgenoten), werk en een sociaal leven later kon ik eindelijk zeggen “ja, Leiden is thuis”. Dat heeft al met al toch een jaar of drie, misschien wel vier, geduurd.
Maar toen ik mijn reis door Zuid-Afrika/Nieuw-Zeeland/Japan weer terugkwam, voelde Leiden toch niet helemaal meer als thuis aan. En dat werd niet beter, alleen maar erger. Het was voor mij echt tijd om weg te gaan. Als ik nu Jochem Myjer’s ode aan Leiden hoor, dan word ik wel een beetje sentimenteel, maar terug naar Leiden wil ik niet meer. (Ook niet omdat mijn beste, daar woonachtige, vriend inmiddels is overleden. 🙁 )
Wellington?
Wellington, Nieuw-Zeeland was de eerste andere stad die ik overwoog als nieuwe Heimatstadt. Ik had er maar een dag nodig om hoteldebotel verliefd op de hoofdstad van de Kiwi te worden.
Een paar weken na onze eerste ontmoeting kwam ik er weer, voor wat langere tijd, en merkte ik dat ik in de stad rondliep alsof ik mijn nieuwe woonplaats aan het ontdekken was.
Ik moest uiteindelijk terugreizen naar het noorden, om een vliegtuig naar Japan te nemen, en zag daar vreselijk tegenop. Ik wilde niet weg uit Windy Wellie. Ik ben nog steeds een klein beetje verliefd op Wellington, maar vind het (zeker nu ik mijn hele leven in Hamburg heb opgebouwd en ingericht) toch wel een pokke-end van iedereen die belangrijk voor me is.
Hamburg
Het werd, zoals je al gemerkt hebt, niet Wonderful Wellie, ik belandde uiteindelijk via Barcelona in Hamburg.
Was het liefde op het eerste gezicht tussen Hamburg en mij? Hm, niet helemaal. De eerste twee maanden dat ik hier woonde, woonde ik aan de Hühnerposten, tegenover het Hauptbahnhof, in een studio-appartementje van 17 m2, voor een misdadig hoge huur van € 700 per maand.
Ik woonde ook tegenover het Museum für Kunste & Gewerbe. Dat is een prachtig museum, maar als enige toffe spot in de buurt was het helaas wat mager. De buurt direct rond het station is best wel een prutbuurt. Hoewel ik zo ongeveer op het Hbf woonde, had ik toch het gevoel overal erg ver vandaan te zijn. Ik had ook geen fiets, hetgeen ik ernstig behelpen vond.
Maar toen verhuisde ik naar het schöne Altona-Altstadt. En hier wil ik dus niet weg.* Alles is hier op een steenworp van mijn huis, winkels, kroegjes, bioscoop, sportschool, park om hard te lopen. Ik heb een fijn appartement in een mooi Altbauhuis, fijne buren en bij de kiosk om de hoek weet men al wat ik hebben wil voordat ik mijn mond open doe.
Reizen is fijn, maar naar huis gaan ook. En als ik dan weer “naar huis” ga, dan ga ik naar Hamburg terug.
Blijf ik dan “voor eeuwig” hier? (meest gestelde vraag nummer 3) Weet ik veel, blijf jij voor eeuwig waar je bent? Hamburg is thuis en ik heb hier mijn bedrijf en een Steuerberaterin, om nog te zwijgen van het verder opgebouwde leven, dus ja, zoals het ernaar uitziet, blijf ik voorlopig hier. Ook al kan ik me ook voorstellen dat ik ergens in een deurpje in Nordfriesland ga wonen ofzo. (Ik lees te veel Regionalkrimis, ich weiß.) Of Deventer of Zwolle, ooit. Ofzo. De beslissing om in Hamburg te wonen of weg te gaan hangt niet alleen van mij af, en voorlopig zit ik hier primadebima.
Waar is “thuis” voor jou? De plaats waar je vandaan komt? Waar je gestudeerd hebt? Waar je voor de liefde naartoe verhuisd bent?
Dit was deel 1 van een tweeluik. Check hier deel 2 over de bizarste vraag die me bij mijn verhuizing naar Hamburg gesteld is…
* Alles is relatief natuurlijk 😉 na 5 jaar in die mooie maar schimmelige woning waar het in de winter ijzig koud was en in de zomer een friggin’ sauna wilde ik niets liever dan daar weg. Ook de buurt, waar letterlijk áltijd iets loos was, was ik goed beu. Begin 2019 verhuisde ik dan ook naar een nieuwbouwhuis in een Hamburgse VINEX-wijk… Heerlijk!
Op naar Hamburg!
Zin gekregen om dat Hamburg zelf eens te ontdekken? Puik plan. Deze pagina je je reis te plannen. Met de trein ben je er zo! Bekijk ook deze artikelen voor nog meer inspiratie:
30 reacties
Mijn ’thuis’ is in de Filippijnen, en daarna Korea. Om verschillende redenen, met een verschillende toekomst, maar met hetzelfde gevoel.
Ha Lars, dank voor je reactie! Ik ben nu wel erg benieuwd naar die redenen!
Haha, geweldig die vragen 😉
Doen me denken aan de eeuwige vraag die ik krijg als ondernemer: “Kun je ervan leven?
Ik zie er kennelijk slecht uit…
Maar goed, mijn thuis is op dit moment in Utrecht. Dat voelde snel als thuis ook. Wie weet is mijn volgende thuis wel in de buurt van een palmboom. Je weet het niet.
Nu je het zegt, zodra je zegt dat je als ZZP-er werkt, kijken mensen je meewarig aan alsof je werkloos bent!
Mensen die menen dat je er slecht uitziet, moeten naar de oogarts!
Tja, ik heb wel eens gezegd: “Zie ik er dood uit of zo?” Zo’n opmerking helpt het gesprek goed op gang 😉
Haha, dat kan ik me voorstellen 😀 (je kunt jezelf ook bij mensen te eten uitnodigen, om bijgevoederd te worden…)
Tja, ik kan niet anders zeggen dan dat het wel eens voelt alsof mijn bloed door de Bergense aarde stroomt…
Dat is ook een mooie. Ik vind het ook belangrijk, een gevoel van geworteldheid te hebben. Maakt de aanwezigheid van Koe voor jou nog verschil?
Als ik thuis ben, wel, maar als ik weg ben, denk ik daar niet aan. Ik vind het wel heel prettig om de zee in de rug te hebben. Hoewel ik er weinig kom, geeft het me altijd een veilig gevoel. Het zal dan ook niet voor niks zijn dat de Schotse westkust me ook een sterk gevoel van thuis geeft.
Ja, dat herken ik! De aanwezigheid van water! Ik heb ook altijd in-de-buurt-van de kust gewoond. Plekken als Schotland, Nieuw-Zeeland, de Engelse zuidkust trekken me ook erg. En steden met havens (zoals HH :))
Hoe herkenbaar is dit stukje!
Nijmegen was toen ik daar naar toe verhuisde niet gelijk mijn thuis, dat duurde wel even. Maar na een jaar of 2 was dat het echt wel! Meer dan het dorp waar ik vandaan kwam.
Nu is China mijn thuis. Inmiddels Beijing, maar daarvoor waren het andere steden.
Ik krijg deze vragen ook vaak en ik word ook vaak gevraagd waar ik uiteindelijk wil gaan wonen (Nederland, V.S. of China), geen idee! Ik ga wonen daar waar mijn leven me brengt 🙂
Leiden was voor mij uiteindelijk ook meer “thuis” dan het gehucht waar ik opgroeide ooit is geweest!
Ben het met je eens verder: ik begrijp niet zo goed waarom je nu zou “moeten” bepalen waar je “voor altijd” gaat wonen…
Mooi thema.
Nijmegen. Ik zag er enorm tegenop om er te gaan wonen toen ik ging studeren, maar het was al heel snel mijn thuis. Veel en veel meer dan het dorp waar ik vandaan kom. Als ik in de trein zit en ik zie de brug en de Waal weer, dan ben ik thuis 🙂
In Providencia voelde ik me ook thuis, dat had zeker ook te maken met mijn ‘mama’ en haar beestenboel. Een gevoel van geborgenheid, dat heeft wel iets met thuis te maken.
Maarre, Fem, waarom Hamburg? 😉
Hee, twee Nijmegenaren (of wat hier dan genoemd zou worden “Wahl-Nijmegenaren” want elders opgegroeid) achter elkaar 🙂 Dat gevoel in de trein, dat herken ik. In de eerste jaren in Leiden beklaagde ik me erover dat ik dat dus helemaal niet had, later gebruikte ik dat als voorbeeld om aan te geven hoe “thuis” Leiden was geworden. Ik heb dat nu met Altona overigens 🙂
PS toe Susan, doe eens een gok… 😉
Omdat ze er Duits praten? Of toch Miniatur Wunderland (op 1 in tripadvisor)?
Haha, op 1 op Tripadvisor, echt? Ik heb mensen er hier ook over gehoord, maar ik denk dan “maar in NL hebben we Madurodam al, en daar vind ik ook niet veel aan”. Heb me er dus nog niet aan gewaagd… 😉
Wat een goeie vraag!
Tijdens mijn jaar in Amerika was Voorburg nog gewoon mijn thuis, daar ben ik tenslotte opgegroeid. Vervolgens studeren in Leiden, maar dat was nooit echt een thuis: leids ben ik niet en heb ik me ook niet gevoeld.
Maar … tijdens mijn studie ben ik ook een jaar in Schotland geweest: Leiden was toen wel mijn thuis, want Voorburg was dat allang niet meer!
En nu? Heerlijk Haags in Den Haag!
Ha, dat is grappig ja, dat Leiden toen je in Schotland wel als thuis was. Bij gebrek aan beter? Ik kon in de tijd dat Leiden nog niet als thuis voelde de vraag “waar is thuis” niet beantwoorden. Hell-hole Heiloo heeft nooit als thuis gevoeld.
Den Haag vind ik overigens erg bij jou passen 🙂
Ik heb altijd een thuis-gevoel als ik weer in Aarhus, Denemarken ben. Zo’n fijne stad! Klein, maar er gebeurt ontzettend veel op cultureel gebied en er zijn veel erg leuke cafeetjes en winkeltjes.
Ik ben er begin maart denk ik weer een weekje, nadat ik een week of 3 in Hamburg heb geWorkAway’d… vandaar dat ik op jouw blog terechtkwam 😉
Leuk! (wanneer ben je precies in HH? Als je zin hebt in koffie met een soort-van-local…;) Ik ben overigens nog steeds niet in Denemarken geweest, wat eigenlijk niet kan, zo dicht bij als het is..
Wat een leuke blog, waar ik via een oud-collega op gekomen ben! Zoveel herkenbare problemen die je tegekomt als Nederlander wonende in Hamburg (ok, ok, niet echt Hamburg maar Pinneberg, maar ik werk wel in Hamburg en ben er vaak).
Hoi Paulien, dank voor je reactie! Fijn te horen ook dat er dingen herkenbaar zijn! Ben je voor je werk naar Pinneberg verhuisd?
Ik ben deze kant op gekomen voor mijn vriend 😉 die een baan in Hamburg aangeboden kreeg. Na zo’n 10 maanden ‘eingewöhnen’ en alle spieltuinen in de wijde omgeving te verkennen met mijn dochtertje heb ik ook een baan gevonden in Hamburg (id buurt van Stadthausbrücke) 🙂 Mocht je zin hebben in een koffie’tje, laat maar weten!
Ha Paulien, koffie, gezellig! Ik stuur je even een mailtje!
Leuk!
Utrecht waar ik nu woon is thuis. Tot grote teleurstelling van mijn ouders. Ik ben hier gewoon eens terecht gekomen. Ik heb er niet gestudeerd, niet gewerkt. Ik werkte ‘ergens in de buurt’ en weigerde om dáár te gaan wonen. Dus werd het Utrecht. Famous last words. Ik heb ook in Salamanca gewoond, was zalig. Had er nog tijden kunnen blijven, maar denk dat het na mijn studententijd niet meer je van het zou zijn geweest. Steden waar ik mórgen naartoe zou verhuizen: Brussel en Kaapstad.
Grappig dat ouders vaak ‘beledigd’ zijn als hun kinderen niet in hun geboorteplaats willen blijven… (de mijne begrijpen dat geloof ik ook niet helemaal). Kaapstad, echt? Waar dan?