Home Emigratie Naar de rechtbank II

Naar de rechtbank II

door Fem
Gepubliceerd: Bijgewerkt op

Dus ik moest naar de rechtbank.

Om te getuigen, maar eigenlijk ging ik vooral voor het  gebouw zelf naar het Amtsgericht Hamburg Altona. OK, en voor de Entschädigung die ik als zelfstandige zou krijgen voor misgelopen inkomsten tijdens mijn getuigenis.

De informatie was wat summier, maar ik was op alles voorbereid

De informatie over dit getuigenpartijtje was op z’n zachtst gezegd wat summier. Ik wist waarom het ging, en dat ik verplicht was op te komen dagen, maar dat was het dan ook.

Zo kwam het dat mijn paspoort, Meldebestätigung en ik uiteindelijk in een zaal zaten met een rechter, wier naam ik niet kende, twee onsympathieke advocaten van wie ik de naam niet kende, een hulpje van de rechter dat schijnbaar geen naam had, twee enigszins aso overkomende toeschouwers en de klager, die ik wel kende. De beklaagde was niet aanwezig.

Ik had mijn paspoort en Meldebestätigung nog bewust in mijn tas gestopt, omdat ik beide meestal nodig heb als ik ze thuis heb laten liggen. Logischerwijze bleken ze nu beide niet nodig. Zo gaat dat.

Dit keer was het genoeg dat ik zelf mijn naam, geboortedatum, adres en beroep opsomde. Een beetje bevreemdend was dat toch wel… (ik bedoel, iedereen kan wel een zwarte jurk aan trekken, ik had geen idee wie ik voor me had).

Ik hoefde ook niet langs enige vorm van beveiliging…

De advocaten steggelden en ik zat een beetje voor appelgebak

De advocaten, beide niet bijzonder sympathiek – ook de advocaat van de klager niet, toch wat jammer als je zijn getuige bent – gingen tijdens mijn getuigenis aan de steggel: de advocaat van de beklaagde vond de vraag van de advocaat van de Klager Vertreter suggestief (objection!), de Klager Vertreter vond dat hij niet moest zeuren.

In series roept de rechter dan “Overruled, witness may answer the question”, of “Sustained”, maar in dit geval zei Frau Richterin eigenlijk helemaal niet zoveel, waardoor ik me een beetje voor appelgebak voelde zitten en me afvroeg of ik de vraag moest beantwoorden of niet. Ook begon mijn maag te knorren.

De vraag werd uiteindelijk opnieuw geformuleerd, en ik kon mijn verhaal afmaken. Toen ik de zaal mocht verlaten vlogen de advocaten elkaar wederom in de haren, maar dat was mijn probleem niet meer.

Door een wat curieuze berekening die op mijn uurtarief werd losgelaten was het een tamelijk lucratief half uurtje geweest…

Maar dat gebouw! Dat trappenhuis!

Na mijn getuigenis en het invullen van de Entschädigungsformulare kon ik doen waarvoor ik stiekem eigenlijk gekomen was, het bewonderen van het gebouw. En, o, o, dat gebouw stelde mij niet teleur.

Ik bevond mij in de ‘nieuwbouw’ van het Amtsgericht Hamburg Altona, uit 1904-1907. Deze nieuwbouw-Altbau is geweldig onderhouden en zit vol met fraaie details. Ik werd er een beetje verliefd op.

Hoewel ik danig onder de indruk was van het gebouw, voelde ik me niet zeker genoeg om foto’s te schieten. Er liepen ook vrij veel mensen rond en ik zat niet te wachten op een berisping van de privacypolitie.

Foto’s maken in het Amtsgericht Altona

Maar foto’s wilde ik wel, en daarom ben ik een paar dagen later met camera, visitekaartjes, én paspoort en Meldebestätigung teruggegaan naar het Amtsgericht. Daar heb ik de infobalie gezocht, wat nog niet meeviel omdat de rechtbank schijnbaar een geslotendeurenbeleid voert, en vervolgens gemeld wat ik wilde.

De meneer in ME-pakje (met heel groot JUSTIZ erop) keek me aan alsof ik geschift was – het trappenhuis? mooi? waaat? Echt, sommige mensen verdienen het niet om op zo’n mooie plek te werken, mopper -, maar verwees me door naar de afdeling Verwaltung op de tweede verdieping.

Ook bij de dames van Verwaltung werd ik vreemd aangekeken, maar omdat ik uitsluitend interesse toonde in het gebouw en niet in welke rechtszaak dan ook, was het geen enkel probleem om te fotograferen. Ik hoefde niet eens mijn visitekaartje en paspoort tevoorschijn te halen.

Met een mondelinge Genehmigung op ‘zak’ trok ik dus mijn camera, und los gings. Ik voelde me nog steeds wat ongemakkelijk, omdat er vrij veel mensen bij de rechtszalen zaten te wachten, maar ik heb héél nadrukkelijk alleen foto’s van het trappenhuis en architectonische details genomen.

Hoe het zo kwam dat ik moest getuigen lees je overigens hier, mocht je het je afvragen: Naar de rechtbank I.

Op naar Hamburg!

Kom je liever gewoon voor een stedentrip naar Hamburg? Logisch, dan helpt deze pagina je op weg om je reis te plannen. Met de trein ben je er zo!

Meer inspiratie nodig? Lees hier verder:

Heb je deze artikelen al gelezen?

8 reacties

Margot 26 maart 2015 - 21:27

Ha, wat tof dat je gewoon terug bent gegaan om foto’s te maken! Zeker de moeite waard, zo te zien 🙂

Antwoorden
Fem 28 maart 2015 - 20:58

Tnx! Het was het wat ongemakkelijke gevoel zeker waard 🙂

Antwoorden
Esther 26 maart 2015 - 23:46

Had het wel stijl gevonden als je tijdens het gesteggel gewoon een boterhammetje had opgepeuzeld… Ik presteer slecht met rammelmaag. De foto’s zijn schitterend. 1904.,, is art deco periode, is Neubau een dergelijke stroming?

Antwoorden
Fem 28 maart 2015 - 21:03

Haha, ja, of gewoon even ‘plop’ gedaan had. (“Ja sorry, jongens, maar dit klinkt alsof het nog wel even gaat duren…”) Het gebouw is ‘Neubau’ ten opzichte van de Backsteinbau ernaast, het nog oudere deel van de rechtbank. Stijl hangt nog in het Historismus, waar je alle kanten mee op kunt. (neoklassiek, neorenaissance, neogotisch, neobarok, und so weiter, und so fort) (ik houd van Historismus, maar moet zeggen dat ik alle mogelijkheden ook wel verwarrend vind. En dan wil ik weer architectuur studeren, maar alleen de onderdelen/stijlen/periodes die ik boeiend vind.)

Antwoorden
sunny mama 16 april 2015 - 11:42

Smeuïg verhaal over nagenoeg niets (lol)! Ook bevreemdend vind ik het feit dat dit gebouw leeg lijkt… Heb je die foto’s buiten de ‘openingstijden’ gemaakt?

Antwoorden
Fem 16 april 2015 - 11:48

🙂 nee, dat niet, het was zelfs relatief vol met mensen die voor de rechtszalen zaten te wachten. Heb echter wel mijn best gedaan om geen mensen op de foto te krijgen, want daar zijn ze hier Heel Erg Hysterisch over, en ik voelde weinig voor een onderonsje met de privacygestapo… :s

Antwoorden
sunny mama 16 april 2015 - 11:59

Dat is je dan indrukwekkend goed gelukt!

Antwoorden
Fem 18 april 2015 - 08:26

Dankeschön!

Antwoorden

Laat een reactie achter

Standort Hamburg is de enige Nederlandstalige blog die helemaal om Hamburg draait. Dé plek dus om tips te vinden voor je stedentrip Hamburg!

© 2012-2023 Standort Hamburg / femina docta. Alle rechten voorbehouden.  

Standort Hamburg gebruikt cookies om de site goed te laten draaien. OK Cookiebeleid