Eens in de zoveel tijd duikt het artikel weer op, al dan niet vertaald, en elke keer blijf ik het een irritant en onzinnig artikel vinden.
Het heet “5 Depressing Side Effects No One Tells You About Moving Abroad”.*
En ik kan je meteen vertellen dat de reden dat niemand je over deze zogenaamde bijwerkingen vertelt luidt: ze in de meeste gevallen helemaal niet van toepassing.
Overal las ik “Iedere expat die dit leest zal begrijpend knikken.”
Nou, neuh.
Wat deze vijf bijwerkingen zouden zijn en waarom ik niet begrijpend knikte lees je hieronder.
5x onzin over emigreren
1. “Je dierbaren zullen er kapot van zijn”
Lijkt me een beetje van het niveau Drama Queen, eerlijk gezegd. Nee, je dierbaren zullen vermoedelijk niet onmiddellijk staan te juichen. Het zit er dik in dat je verhuizing betekent dat ze je minder gaan zien.
Maar als je er gewoon met ze over praat, en ze zien dat deze keuze bij je past en je blij maakt, zullen de meeste dierbaren hier niet over gaan kniesoren. Dat zou ook nogal gemeen zijn, oder?
Je kunt toch niet je droom (de liefde van je leven, die supertoffe baan, enz.) laten varen omdat anderen niet willen dat je weggaat? Komm schon, Leude.
2. “Je zult je de hele tijd schuldig voelen”
Deze zit me nog het allermeest dwars. Je schuldig voelen? Waarover, in godsnaam? Omdat je voor jezelf kiest? Maar wie heeft er dan iets aan als je, omdat anderen niet willen dat je weggaat, ergens blijft waar je niet blij meer bent? Helemaal niemand.
Ja, je mist wel eens wat, maar met vrienden die over het hele land en over de hele wereld wonen was dat altijd al wel een beetje het geval. Als het écht moet, dan ben ik er. Misschien niet in een uur, dan wel in 24 uur.
In 2014 overleed geheel onverwacht mijn beste vriend. Op zo’n moment is elke afstand te groot, en tegelijkertijd maakt het niets uit, want je kunt niets doen. Het was fijn iedereen te zien en samen zakdoeken vol te snotteren, tegelijkertijd heb ik me nog nooit zo volkomen ontheemd gevoeld in Leiden, zonder mijn mattie. Maar Leiden had net zo leeg aangevoeld als ik er nog wél gewoond had.
3. “Je zult heel erg eenzaam zijn”
Misschien gaat het artikel ervan uit dat expats mensen zijn die nog nooit alleen geweest zijn en die in het buitenland voor het eerst op zichzelf zijn aangewezen.
Of misschien ben ik buitensporig veel alleen geweest in mijn leven, maar ik begrijp deze zogenaamde bijwerking niet. Als je in eigen land naar een nieuwe stad verhuist moet je toch ook nieuwe vrienden maken? Eenzaamheid an sich hoeft niet hand in hand te gaan met verhuizen naar het buitenland.
Het kan bovendien ook geen kwaad om vrienden te worden met de locals:
4. “Je zult je nergens meer op je plek voelen”
Zowaar is er ook nog een bijwerking in dit lijstje waar ik me wel een beetje in kan vinden. Een kennis, die o.a. op Gran Canaria en Aruba woonde, en die inmiddels weer in Nederland woont zegt altijd: “Je wordt nooit meer helemaal compleet. Je laat overal een stukje van je hart achter.” En dat is voor mij ook waar. Als ik hier ben, mis ik jou in waar-de-fuck-je-ook-bent, maar als ik daar ben, mis ik thuis (d.w.z., Hamburg), enzovoorts.
Voor gewoonten geldt het ook. Ik integreer heel aardig, maar ik vraag me ook vaak genoeg af of ik aan sommige dingen ooit ga wennen (en of ik dat moet willen).
Tegelijkertijd voel ik me in Nederland ook niet meer op mijn plek en begrijp ik niet meer hoe het ov werkt.
Als ik weer in Nederland zou gaan wonen, zou ik net zo goed helemaal overnieuw moeten beginnen en integreren als wanneer ik naar een ander buitenland zou verhuizen (geen van beide is aan de orde, maar het gaat om het idee).
5. “Je zult goede vrienden verliezen”
Hier moet ik echt een beetje van huilen. Als je hierdoor ‘goede vrienden’ verliest, dan waren het toch al niet zulke goede vrienden, helaas.
Ja, je verliest sommige mensen waarschijnlijk uit het oog, zoals dat ook wel gebeurt als je in hetzelfde land woont.
Maar de mensen die er écht toe doen, die blijven echt wel, hoor. Die doen moeite voor je, en jij voor hen. Het contact met mijn beste vriendin in NL is sinds mijn verhuizing hechter geworden (hoera ook voor gratis bellen via WhatsApp!) en mijn familie zie ik eigenlijk vaker (en gezelliger) dan toen ik nog in Nederland woonde…
Wat jij? Zijn deze bijwerkingen van verhuizen naar het buitenland onzin? Of niet?
Nu ben ik natuurlijk benieuwd hoe jij hierover denkt. Kun je je vinden in het lijstje? Of in mijn reactie erop? Woon je zelf in het buitenland, of is iemand uit je omgeving verkast? En denk je dat het verschil maakt of je tijdelijk, als expat, naar het buitenland vertrekt, of geëmigreerd bent? Brand los!
* Een van de vele varianten op het artikel mocht je het willen lezen.
En mocht je een verhuizing naar Hamburg overwegen, dan helpen deze artikelen je vast op weg:
3) is écht onzin – al was ’t maar om al je nieuwe collega’s! Ga op pad/op ’n cursus, dan leer je taal, cultuur én vrienden al snel kennen.
— Erik (@EC_NL) 27 juni 2017
Klopt. Volgens mij zien we mijn moeder in Beieren per jaar langer dan mijn schoonouders in Amersfoort 😉
— Katja B. Zaich (@KatjaBZaich) 27 juni 2017
Op naar Hamburg!
Denk je nou, Hamburg, dat lijkt me wel wat, dan helpt deze pagina je op weg om je reis te plannen. Met de trein ben je er zo! Bekijk ook deze artikelen voor nog meer inspiratie:
- 100 dingen die je in Hamburg gedaan moet hebben
- Insider tips: Hamburg voor gevorderden
- Veel Hamburg voor weinig geld: de beste budgettips voor een stedentrip Hamburg
- 11x fijne reisgidsen over Hamburg
Overweeg je naar Hamburg te verhuizen? Dan heb ik hier een heleboel handige tips voor je!
6 reacties
Ik herken mij er ook niet in. Ik woon in Engeland. Goede vrienden blijven gewoon goede vrienden hoor!
Precies, dat vind ik ook!
Same here. Het was best wel moeilijk om weg te gaan. Niet alleen voor mijn vrienden/familie, maar ook voor mij. Maar uiteindelijk is het voor iedereen goed te doen en ben ik een leuk vakantie-adres voor ze!
hear, hear! 😉
Mensen die dit soort clickbait uitkotsen hebben zelf waarschijnlijk nog nooit meer dan een dag in een buitenland doorgebracht. En hebben een definitie van dierbaren die dichterbij ‘bezit’ ligt dan bij al het andere. Mijn moeder stond inderdaad ook niet keihard te juichen toen ik naar KPH vertrok, maar ze blijft manmoedig en opgewekt zeggen hoe leuk het is altijd een vakantieadres in scandinavie te hebben en hoezeer haar reisgrage dochters haar horizon hebben verbreed. Zelfs nu haar kleinkind (waar ze he-le-maal hoteldebotel van is) een heul eind wegwoont, houdt ze dat soort egocentrische praat voor zich.
Ja, precies, en onder die definitie lijkt dan ook te vallen dat het vertrekkende ‘bezit’ moeite moet doen, en de achterblijvende ‘eigenaar’ niet. Dat lijkt me een heel vreemde kronkel. Als je beide blijft investeren in een contact, zoals dat toch vrij normaal is in iedere relatie (ob familie oder vrienden, enz.) komt het ook vanzelf goed. Des te leuker is het trouwens om elkaar wél weer te zien…