Standort Kopenhagen

‘Naast de deur’ is misschien wat veel gezegd, maar feit is dat je van hieruit in slechts net-geen-5 uur met een directe ICE naar Kopenhagen kan.

Het leek mij dus een puik plan om voor mijn ‘heidag'(en) – want over de Zaak moet af en toe ook nagedacht worden – eens mijn Standort Hamburg te verruilen voor Kopenhagen. Bovendien hoorde Altona vroeger bij Denemarken, en word ik door Duitsers regelmatig voor Deense gehouden, ook nádat ik verteld heb dat ik uit Nederland kom.

Waar wachtte ik nog op? Auf nach Dänemark!

Dingen die ik gezien heb

Ik begrijp het wel, dat Denen de gelukkigsten op aarde zijn – in elk geval in Kopenhagen kan ik me dat goed voorstellen. De stad is mooi (veel Altbau), schoon, heeft eindeloos veel fietspaden en een ontspannen sfeer.

Zonder plan, maar gewapend met een aantal tips van Nederlandse local Caroline banjerde ik een paar dagen door de stad:

Papirøen

Papirøen, papiereiland, dankt zijn naam aan de opslagloodsen voor papier. In plaats van papier vind je in de loods nu echter street food, en niet weinig ook: met 35 street food trucks van over de hele wereld zit er altijd wel iets voor je tussen. Ik ging voor de Deense hotdogvariant. En een Duits witbiertje, want je moet niet meteen vergeten waar de Heimat is. Bovendien zag toch niemand me aan voor Deen hier… (of in elk geval niet meer vanaf het moment dat ik mijn mond opentrok).

Het papiereiland ligt als je in de bekende Nyhavn staat ‘aan de overkant’. Je kunt ernaartoe fietsen (een beetje om, want de brug is nog in aanbouw), of met een pontje over. Wij fietsten (ik was deze avond in het goede gezelschap van voornoemde local Caroline) en ploften neer in het avondzonnetje. Toen het kouder en donkerder werd en er magen begonnen te knorren doken we natuurlijk de loods in.

(Update 2019: inmiddels bestaat deze street food market helaas niet meer :( )

Tøjhusmuseet – Tolkien’s Univers “My Precious”

Over het aanbod aan musea niet te klagen in deze stad! Eigenlijk vond ik het weer te mooi om binnen te zijn, maar ik had gezien dat het militair museum (Tøjhusmuseet), onderdeel van het Nationaal Museum (en dus net als dat museum gratis toegankelijk) momenteel een tentoonstelling heeft over de wereld van Tolkien, “My Precious”. Daar moest ik toch een kijkje nemen.

Tolkien was zeer de moeite waard, maar de rest van het museum ook! Want: 1) het gebouw zelf, 2) de fraai opgezette tentoonstelling over de militaire geschiedenis van Denemarken en 3) de tentoonstelling over de Deense inzet in Afghanistan – waarvoor een militaire basis in Afghanistan nagebouwd is waar je haast in verdwaalt. Voor de liefhebber is er ook een enorme collectie aan kanonnen en wat dies meer zij, maar zo’n liefhebber ben ik niet.

Aan het water van Nørrebro

Ik was op weg naar het Fælledparken in de wijk Nørrebro en stuitte op een fietspad langs het water met dit soort uitzichten:

Na een kort bezoek aan het park ben ik hier dus neergestreken…

… en ben ik geruime tijd blijven zitten. Ik werd wel een beetje geplaagd door gedachten als ‘moet ik niet Allerlei Dingen Doen?’ maar die bleken goed te negeren. Tenslotte was ik op vakantie/heidag en dan moet er niks. Het weer hielp hier enorm bij:

Er werd overigens ook nog wel wat gewerkt… en gelezen! Het nieuwe boek van S.J. Watson (van Before I Go to Sleep) is eindelijk verschenen. Het heet Second Life en ik heb het in 2 dagen verslonden, ik zou willen zeggen: een aanrader.

Den sorte diamant – terras van de bieb aan het water

Een andere plek waar ik langdurig in de zon heb zitten lezen en in mijn notitieboekje heb zitten krabbelen is het terras van de ‘sorte diamant’ (‘zwarte diamant’ – kijk, we krijgen het Deens al aardig onder de knie ;) ), de nieuwbouw van de koninklijke bibliotheek.

Behalve een deel van de bibliotheek is er ook een tentoonstellingsruimte en een concertzaal in de diamant. En, niet onbelangrijk, een cafetaria waar goede koffie is, taartjes, en een buitengewoon fijn terras aan het water. Met strandstoelen:

Ik zat achter dit duo, en de jongeman met enge hipsterbaard en hoed (veel enge hipsterbaarden in Kopenhagen, overigens) hield een lange monoloog over zijn reizen door China. Hij was in alle verhalen de held.

Fietsen

Waar je in Hamburg altijd maar een beetje moet raden waar je wel en niet mag fietsen liggen in Kopenhagen gewoon kilometers aan duidelijk aangegeven en breed fietspad. En iedereen lijkt ook op de fiets te zitten. Behalve de mensen in een auto. Maar toch.

Mijn fiets kwam bij Baisikeli vandaan, niet ver van het centraal station. Het is niet alleen een fietsenverhuurder, maar ook een cafeetje, en de winst van de winkel gaat naar een goed doel in Afrika.

Ook fijn: Baisikeli vraagt géén borg als je een fiets huurt en omdat ik koos voor een budget bike, had ik voor 80 DK (net geen € 11) een fiets voor 24 uur.

Na een hele dag fietsen had ik een beetje last van het blikken-reet-syndroom, maar dat was mijn eigen schuld, want ik had zo’n sportief model gekozen met een zadel dat wellicht geschikter zou zijn geweest als kapstok dan als zadel.

Dingen die normale mensen doen

Ik wilde ook een beetje spelen met mijn camera en vastleggen wat mensen in het wild zoal doen in Kopenhagen:

“Vrouw loopt achter fontein langs Nykredit en kijkt daar heel tevreden bij.”

“Vrouw in zwarte jas probeert vrouw in rode trui te omhelzen”

Intrigerend, niet? Ik weet dat de beide dames elkaar kort na dit moment uitbundig omhelsden, maar hier ziet het er even een moment uit alsof de dame in het rood het allemaal zo net nog niet weet en liever een hand geeft…

“Wij zemen de schuifpui” (zie Brigitte Kaandorp)

Bij het paleis, Christiansborg, werd de gevel gepoetst. Ik liep ook dwars door een tv-opname met ernstig kijkende belangrijke mensen heen.

“Check die vis dan!”
Deze kindjes controleren de vijver in de tuin van de koninklijke bibliotheek. Moet ook gebeuren.

Dingen die ik gehoord heb

Eerst wilde ik een paragraafje wijden aan ‘dingen die ik niet verstaan heb’, maar dat werd een wat lang lijstje, en bovendien lastig weer te geven, want het ging tenslotte om dingen die ik niet verstaan had. Anyhow, na uiteraard gedegen observatie van de Deense taal kan ik zeggen:

– de meeste Denen spreken sneller en slordiger dan Sarah Lund
– het Deens heeft de wonderlijke eigenschap op schrift in ’t geheel niet overeen te komen met wat er gezegd wordt.

Nu wil ik dus Deens leren. Ik ken al een paar mooie woorden. Twee leerde ik van Sarah Lund, en een dankzij de Deutsche Bahn:

Undskyld

‘pardon/sorry’ – multi-inzetbaar, en je moet ergens beginnen! En het klinkt zo vriendelijk.

Vanuit mijn kamer had ik uitzicht op de malle torentjes van Tivoli.

Siddeplads

Toegegeven, de uitspraak is wat minder koddig dan de schrijfwijze (‘zidplatz’), maar immerhin. Omdat het op de heenweg nogal een gedoe was om zonder Siddepladsreservering met de trein mee te mogen (lang verhaal, gaan we het niet verder over hebben, maar DB was lekker voorbereid en bleef tickets verkopen voor treinen waar al lang en breed geen Siddepladsen meer voor waren) was mijn eerste aankoop in Denemarken een Siddepladsreservering voor de trein naar huis.

Altbau is er ook veel in Kopenhagen trouwens. Hoej!

Jæ

Een zeer handig woord dat in te zetten is als ‘Ja, OK’, maar ook als ‘lul maar raak, ik luister toch al niet meer’ en alles daartussenin.

Engels

Ik hoorde trouwens ook Engels, want daar zijn de Denen goed in. En ik zag ook Deense ondertitels op de tv die ik ter beschikking had! Geen nagesynchroniseerde troepjes, nee, gewoon Engels met Deense ondertitels!

Bonuswoord

Het bonuswoord van vandaag is Bundesligahår. Ik zag het voor het eerst in deze post op Klein Deens Geluk: Wat Deense woorden je kunnen leren over de wereld. (Ik ben het in het wild niet tegengekomen, wat misschien maar beter is ook. Maar een prachtwoord is het.)